شناخت تفاوت های شاخص های سهام ایالات متحده

حتماً همه شما نام شاخص های سه-گانه سهام در ایالات متحده را شنیده اید: S&P500، Dow Jones و NASDAQ هر چند این شاخص های سهام به شدت با یکدیگر همبستگی مثبت داشته و تحت تاثیر چرخه های کسب و کار در ایالات متحده هستند و حتی برخی از سهام شرکتهای بزرگ مانند Apple در محاسبه هر 3 شاخص نقش دارند، اما هر یک از این 3 شاخص دارای ویژگی های منحصر به فرد خود است که لازم است تحلیل گران و ناظران بازارهای مالی جهانی به آنها دقت داشته باشند. معرفی شاخص ها و ویژگی های هر یک شاخص S&P500: این شاخص که در سال 1962 و توسط شرکت Standard and Poor’s ابداع و معرفی شد، قیمت 500 شرکت برتر آمریکایی را در دامنه محاسبات خود شامل شده و از این جهت بزرگترین دماسنج وضعیت عمومی بازارهای سهام در ایالات متحده به شمار می رود. مبنای محاسبه این شاخص بر اساس «ارزش بازار» سهام هر شرکت بوده و لذا با توجه به شمار زیاد سهامی که در این شاخص محاسبه می شوند، کمترین نوسانات روزانه (بر حسب درصد) را در این شاخص به نسبت 2 شاخص دیگر شاهد هستیم. نکته دیگری که در خصوص شاخص S&P500 می توان گفت اینکه در هر مقطع وزن شرکت های یک صنعت یا گروه در محاسبه این شاخص بیشتر بوده است. برای مثال در سالهای دهه 1970، شرکت های نفتی، در آستانه سال 2000 شرکت های فنآوری، پیش از بحران مالی بزرگ سال 2007 شرکت های خدمت مالی و در شرایط کنونی شرکت های حوزه IT از دیگر بخش ها و صنایع وزن بیشتری در محاسبه شاخص S&P500 داشته اند. شاخص Dow Jones: این شاخص قدیمی ترین شاخص سهام در سطح جهان بوده و قدمت آن به سال 1896 بازمیگردد که فردی به نام «چارلز داو» - یک روزنامه نگار مالی و پدر علم نوین تحلیل تکنیکال – آن را ابداع کرد. مبنای محاسبه این شاخص، میانگین ساده قیمت پایانی 30 شرکت بزرگی است که بر حسب انتخاب تحلیلگران نشریه Wall Street Journal برای این شاخص برگزیده می شوند. به دلیل این نوع محاسبه، شاخص Dow Jones بیش از 2 شاخص دیگر تحت تاثیر نوسانات قیمت سهام شرکت های بزرگ تشکیل دهنده خود قرار می گیرد که یک نمونه از آن را اخیراً در داستان سقوط سهام شرکت Boeing پس از فاجعه سقوط های پیاپی هواپیماهای بوئینگ-737 شاهد بودیم که باعث شد تا شاخص Dow Jones نسبت به 2 شاخص دیگر افت کند. شاخص NASDAQ: این شاخص که جوان ترین شاخص سهام در آمریکا به شمار می رود، در سال 1985 ابداع شده و مانند S&P500 بر حسب ارزش بازار سهام شرکت های تشکیل دهنده آن محاسبه می شود. تفاوت این شاخص با 2 شاخص دیگر به وزن بالای شرکت های فعال در حوزه فنآوری های نو در محاسبه آن بازمی گردد که باعث می شود تا گاهی از این شاخص به عنوان شاخص فنآوری یاد بشود. شاخص NASDAQ به دلیل اینکه بیشتر از نوسانات قیمت صنایع نوین فنآوری با چشم انداز رشد بالا در شرایط خوب اقتصادی و چشم انداز افت زیاد در صورت تخریب افق رشد تاثیر می پذیرد، بشدت تحت اثر جو عمومی ریسک پذیری در بازارهای مالی است. نمونه ای از این عملکرد را در ماههای اخیر و پس از تشدید تنش های تجاری میان آمریکا و چین شاهد بوده ایم که چطور در روزهایی که جو بیم و هراس بر بازارهای مالی سایه افکند، شاخص NASDAQ بیشترین افت را متحمل می شد و در روزهایی که امید به حل تنش ها فزونی می گرفت، این شاخص به پیشتاز رشد و رونق شاخص های سهام تبدیل می شد.